Ooit overkomt het je, met vakantie in een Frans dorp waar je op een bankje in de schaduw van een oude boom bij het dorpscafé heerlijk zit te genieten van een prachtig partijtje pétanque. Plotseling ontstaat er op een van de banen wat rumoer waarop iemand roept: “Il a fait Fanny”. En als even later een bel klinkt wandelt iedereen kalm het café binnen waar de patron al gul lachend met een afbeelding of een plaquette klaar staat. Fanny’s billen moeten worden gekust door de ongelukkige die zojuist een wedstrijd met 0-13 heeft verloren!
Embrasser of: faire Fanny. Deze uitdrukkingen worden gebruikt als men een partij verliest met O tegen 13. Van Jean Gourmond weten we dat tegen het eind van de 19e eeuw Fanny Dubriand bij één van de eerste verenigingen (te weten Jouve) in de wijk Croix Rousse in Lyon de gewoonte had haar achterste te laten zien, om zo de spelers die met 0-13 hadden verloren te vernederen. Waren de verliezers gedwongen haar billen te kussen? We weten het niet. In ieder geval gebruikt men sindsdien de uitdrukking ‘Embrasser Fanny’ (Fanny kussen of omhelzen).
Maar als we Giacomoni mogen geloven zat het toch anders. Volgens hem was Fanny aan de vooravond van de Eerste Wereldoorlog serveerster in een café in Grand Lemps in het noorden van Frankrijk. Zij liet zich omhelzen door verliezers die geen enkel punt tijdens een spel behaalden. Deze omhelzing was een troost, een schadevergoeding. Tot op de dag dat de burgemeester van de regio ook bij haar kwam om te worden getroost. Had Fanny iets tegen hem? Het is in ieder geval zo dat ze boven op een stoel klom, haar rokken omhoog deed en wat hield ze hem voor? Haar andere wangen, waarop meneer de burgermeester trouwens zonder blikken of blozen twee dikke klapzoenen gaf. Dat was het begin van een lange traditie.
Sindsdien, omdat de spelers niet altijd een lieve Fanny bij de hand, of liever aan de lippen hebben, bezitten veel verenigingen een namaak-Fanny die ze op een ereplaatsje hebben staan en waar de winnaars hun slachtoffers mee naartoe nemen en verplichten met een kniebuiging een kus te geven op de billen van Fanny. (Geciteerd uit: “Jeu de Boules” van Henk Reesink)
De uitdrukking ‘We zullen je Fanny laten kussen’ betekent dan ook: je krijgt niet de kans om ook maar één punt te scoren!
Voor meer info over Fanny, klik op deze link. Het mysterie Fanny.
